YOLUN SONU GÖRÜNÜYOR

 YOLUN SONU GÖRÜNÜYOR 

🎶Geçtim dünya üzerinden,  

🎵Ömür bir nefes derinden...

Musa Eroğlu çocukluğumdan beri söyler durur bu türküyü. Radyoda sabah kulağıma çalınınca 

“Sen, yolunun sonunda ne görmek istiyorsun?”  Diye sordum kendime. 

Nereye varmak dileğin? 

Amacın ne?

Peki çaban, mücadelen bu yönde mi?

Bu hayatta sıkıntılı anlar var ama rahatlatan, mutlu eden anlar da var. Hep sıkıntı yok.  

Peki sen ne istiyorsun?

Eller havaya, rahatlayalım, stres atalım mı? 

Hak etmek mi? 

Nedir istediğin?

Peki biletini aldın mı?

Gitmek istediğin yeri belirledin mi ?

Yoksa pabuç biraz pahalı mı geldi?

Alacağın, istediğin gerçekten  ihtiyacın olan mı?

Oraya varmak mı derdin yoksa oraya götürecek sebebleri oluşturmak mı? 

Yolun sonunu düşünüp mü keyifleniyorsun? 

Yolda olmak mı keyiflendiren? 

Ne kadar çok nedenin var? 

Ne kadar çok emeğin var? 

Ucundan, iğreti mı tutuyorsun sorumluluklarını yoksa tüm benliğinle kavradın mı? 

Öyle değilse kaybettim diye üzülme ! Zaten en ufak sorunda kayıp gidecekti elinden. 

İnsan bir şeye sahip çıkarken, sorumluluğunu alırken, tüm gücüyle,  tüm yüreğiyle, her zerresi ile almalı, kavramalı. Yoksa yolundan çeviren, gideceği yerden, yolculuğundan  alıkoyan Aslı, Kerem, ev, araba, iş, yat, kat çok olur. Yanına alması gerekenleri unutturur da ya yolda kalır ya da eli boş varır girmek istediği kapıya.  

Ne var sepetinde bir bak dedim kendime.

İşe yarar, ikna edecek bir şeyler var mı? 

• Kaç gram hoşgörün, 

• Kaç dönüm iyiliğin, 

• Kaç beygirlik çözüm becerin, 

• Kaç oda ve kaç katlı sabrın var?

• Sevap bölümü diplomanı hangi okuldan aldın?

Yoksa sepetinde, sırtında, yükte ağır ama gideceğin yerde işe yaramayan şeyler mi var?

Şimdi bir dur, bak kendine dedim! 

"Keşke" lerin,"iyi" kilerinden çok mu?

Yoksa, iyi yaşadım bu hayatı dedirtecek kıymetlerin mi çok?

Şimdi, henüz yoldayken, bir dur bak kendine!