KONTROL KİMDE?

 KONTROL KİMDE?

Kendimi bildim bileli etine dolgun bir kızdım. Kendime kızdığım, hunharca yemek yediğim sonrasında pişman olduğum zamanlar olurdu. Artık canıma tak etmişti. Yemek ile ilgili kontrolü elime almaya karar verip  sıkı bir diyete başladım. İlk başlarda epey zorlansam da yediğime içtiğime dikkat ederek fazla kilolarımdan kurtulmuştum. 

Kurban bayramı gelince onca kiloyu vermiş olmanın özgüveni ile dedim ki, 

“Nasılsa verdin fazla kilolarını.  Artık kısıtlama kendini. Canının çektiğinden ye.”

“Aylardır sabrettin. Şimdi kendini ödüllendirme zamanı ! Bunu hak ettin kızım!”

“O kadar emek harcadım sonuçta birkaç günde kilo alacak halim yok ya”

“Hem ne demişler ? Gençken yiyeceksin. Hastalığım yok bir şeyim yok. Hem can boğazdan gelmiyor muydu?”

Bu motivasyonla arife günü başladım yemeğe. Sarmalar, baklavalar, kavurmalar derken tam 3 kilo almışım. 

Canımın istediğini yemenin bedelini tartıda görünce, yüreğim sıkıştı, ağzımın tadı kaçtı. Nasıl toparlarım diye düşünürken "maydanoz suyuyla fazla kilolarından arın’" diye bir yazıya denk geldim. Yazıda maydanozun faydalarından bahsediyordu. İçerisinde A, C, K vitamini olduğundan, kalp sağlığına, böbrek sağlığına ve daha bir sürü şeye faydalı olduğu yazıyordu. Neredeyse her yerde yetişen maydanozun yaptıklarına bak. Maydanozun fiyatı arttığında “maydanoz bile kaç para olmuş” diye hafife aldığım geldi aklıma. Salatalara, zeytinyağlı yemeklere tat olsun diye koyduğumuz maydanoz meğer ne kadar da faydalıymış. 

Basit bir maydanoz

Bitki olarak yiyorsun, kana, ete dönüşüyor. Vücudun bir parçası oluyor.  

İnsan vücudu ağzımıza attığımız anda  her besinin içindeki  minerali, enzimi, toksin maddeyi ayrıştırıyor. Üstelik bunu yaparken bize de hiç sormuyor.  Sistem otomatik çalışıyor. Aklımıza ihtiyaç duymadan, vücut kendi aklıyla yapıyor. Nasıl bir sistem olduğundan bizim haberimiz bile yok. Neden haberimiz yok? Çok da merak etmiyoruz galiba. 

Bir bebek gördüğümüzde şaşırıyoruz. 'Daha hiç bir şeyin farkında değilken  acıktığını nasıl anlıyor, sistemi nasıl işliyor ? "diye. Ama yetişkin olunca sanki her şeyi biz kontrol ediyormuşuz gibi davranıyoruz. 

Halbuki vücut ne girerse içeri onu önce tanımlıyor. 

“Senin yerin burası" diyor. Başka alakasız gelen bir şeye “sizi şu taraftan dışarı alalım” diyor.  Zararlı olanlara bağışıklık silahıyla vuruyor.  Ortamın ısısı yükseliyor. 

Sen ne kadar kötü beslenirsen beslen, vücut kendini korumaya alıyor. Yaşamı sürdürmeye yetecek kadar olanı senin kontrolüne bırakmadan depoluyor. Kaynaklar azalmaya başlayınca veya ihtiyaç fazlası çok olunca bünyeyi yavaşlatıyor. Bizim hizmetimizde ama bizden ayrı da kontrol merkezi var. Bizim hâkim olmadığımız, söz sahibi olamadığımız, kendi içinde bir çalışma prensibi var. Öyle mükemmel bir sistem ki nasıl da normalleştirmişiz.

 Hayatımızda sık karşılaştığımız için bize normal gelen başka neler var acaba? 

Başka hangi kusursuz işleyen sistemi görmezden geliyoruz? 

Hayatta bir tutarlılık var

Bir diyet bizi nerelere getirdi. Ne yiyeceğimiz ve ne kadar hareket edeceğimiz bizim elimizde. Ne kadarını depolayıp ne kadarını harcayacağımız fizyolojik aklımız yani bedenimizin aklının elinde. Seçimler bizde ama onları nasıl kullanacağımız bize bırakılmamış. İyi ki de bırakılmamış. Ani bir ruh hali değişikliğinde kim bilir neler yapardık. Hayatta da öyle değil mi? Bazı şeyler bizim kontrolümüze verilmiş, bazı şeyler ise kontrolümüzde değil. 

Kontrolümüzde olanlar neler? 

İsteklerimiz,

Düşüncelerimiz, 

Nefretimiz, 

Arzularımız,

Bu liste uzar gider kısaca bizim oluşturduğumuz sebepler. 

Kontrolümüzde olmayanlarsa, 

Bedenimiz, 

Diğer insanlar, 

Dış dünya, varlıklarımız yani bize verilen sonuçlar.  

Peki, insan bu noktada isteklerine nasıl ulaşacak? 

İsteklerimiz bizim elimizde, ona ulaşmak için hangi yoldan gideceğimizi seçmek bizim elimizde ama varıp varamamak yani sonuç bizim elimizde değil. 

Ne zaman ulaşacağımı bilmiyorum. Emek harcayacağım ama o sonucun bana verilip verilmeyeceğini bilmiyorum. Kontrolü bende değil. İşte burada en zorlandığımız yer sabır kısmı, sonuca sabretmek. Sonunda ne gelirse gelsin sebeplerimi oluşturup, sonuca sabretmek. İstediğimiz şey olmayabilir. Karşılaştığım sonuçla hayatın akışına, ahengine teslim olmak gerekebilir. 

‘Ya isteklerim ne olacak!’ 

İnsan sonuçla ilgili kontrolü olmadığı halde varmış gibi davranıp, kendisini  manipüle edip, yormaktan öteye gidemiyor. Halbuki insandan beklenen, sadece kendi isteklerine giden yolda sebeplerine odaklanması. 

Ne demek bu?

Kontrolümüzün olduğu yerde hüküm sürmek, kontrolümüz dışında gerçekleşen olaylara teslim olmak. Oysa biz kontrolü bizde olmayan şeyler için ne kadar da üzülüyoruz. Sanki kontrolü bizdeymiş gibi. Farkında olmadan ne kadar zalimlik yapıyoruz kendimize.

İnsanın kontrolü dışında olan bir şeyi kontrol etmeye çalışması inanılmaz bir enerji gerektiriyor. O tip durumlarda çok ciddi bir enerji harcıyoruz aslında. Halbuki o enerjiyi kontrolümde olan bir şeyde kullanabilseydim  yol alabilecektim. Hedefimde ilerleyebilecektim. 

İnsan enerjiyi biriktiremiyor. O enerji bizden öyle ya da böyle çıkacak ama enerjimizi nerede tüketeceğimiz bizim seçimlerimizle ilgili. 

Bu hayattan keyif alabilmek ve boşa kürek çekip enerji kaybetmemek için hangi alanlarda kontrol bende, hangi alanlarda kontrol bana verilmemiş farkına varmanın zamanı gelmedi mi? 

Böylelikle kontrolüm dışında olan şeyler için gereksiz enerji tüketmez o enerjiyi kontrolümde olan şeyler için kullanabilir, yol alabilirim. 

Tamam da şimdi ben fazla kilolarımı nasıl vereceğim? 

Sürekli kaçtım ama artık seçimlerimi gözden geçirmenin zamanı geldi galiba ne dersiniz?