SU GİBİ OLMAK

Kollarını vücuduna tamamen yapıştırıp, hiç sallamadan yürüyen kadın, su birikintilerine girmemek için bile yolunu değiştirmiyor, en ufak bir esneme yapmıyor, kaskatı yürüyordu. Bu şekilde devam ederken köşeyi döndü ve denizin kenarına bırakılan ekmekleri yiyen kuşları fark etti. Onları rahatsız etmemek için hiç düşünmeden yolunu diğer tarafa çevirdi. Su birikintilerinde ayakkabıları, eşofmanı ıslanır diye endişe etmeyip, yolunu değiştirmeyi bırak manevra yapmayan kadın, kuşları rahatsız etmemek adına yolunu değiştirmişti.

Yürüyüşüne devam ederken, daha büyük su birikintileri geldi önüne ve yine aynı şeyi yaptı.

Hafif manevra ile esnedi ama durmadı. Islanmaktan korkmadı ve gayet net yola devam etti. 

Enteresan ve üzerinde düşünmek gereken bir sahneydi bu. 

İnsan esneyeceği, yolunu değiştireceği, manevra yapacağı yeri neye göre belirler? Neye göre karar verir?

Göreceği zararı tolere edebileceği, 
Acısına katlanabileceği, 
Başına gelecekleri göze alabileceğini düşündüğü noktada yani küçük su birikintisi kıvamında olan yerlerde neden devam eder yoluna?

Büyük bir sıkıntı olacağına, 
Acısına katlanamayacağına inandığı, zararı tolere edemeyeceğini düşündüğü yerde neden esner? 

Neden yolunu değiştirir ya da neden manevra yapar?

Başkalarının zarar göreceği yerlerde de aynı esnekliği gösterebiliyor mu insan? 

Veya göstermeli mi her zaman?

Kuşlar ürkmesin, beslensinler diye kadının yaptığı bu değil miydi?
Onlar için yolunu değiştirmemiş miydi?

İnsan kendisi için göze aldıklarını, sevdikleri, yakınları, kıyamadıkları için göze alamıyor bazen.
O kısımda daha esnek, daha toleranslı, daha merhametli olabiliyor. 

Peki neden? 

Ne değişiyor da bunu yapıyor? 

Kararlarını etkileyen sebepler neler?

Tabii ki  insanın çıkarları, verdiği değer, yaşananlar yani ödediği bedeller etkiliyor kararlarını. Etkiliyor da bu kararların doğruluğu nereden belli?

• Esnediğin, tolere ettiğin, manevra yaptığın yerde kıyasın ne?
• Neyi baz aldın kendine?
• Çıkarlarına göre mi esnedin yani kıvırdın? 
• Yoksa gerçeğe, doğru olana göre mi tavır aldın? 
• Yanlış olanı fark edip hayır diyebildin mi? 
• Doğru ile ilgili, baskılara rağmen dönmeyip, yoluna devam mı ettin?

Amaca giden yolda netlik olmazsa hedefinde kalamaz insan.  
Bu sebeple gerçek ihtiyacı bulmak en önemli meseledir. Çünkü durumu iyi anlarsa insan doğru yere uyumanır ve fayda görür. 

İnsanın amacına giderken su misali olması ona uyum katar. 
Uyum hayatta kalmanın şartlarından biridir. 

Su nasıl denize dökülmek için, amacına yönelik kıvrılma, bekleme, birikme, üstünden aşma, kenarından geçme yapılabiliyorsa, İnsan da öyle olmalı. 
Amaç değiştirilmeden yol, yöntem değiştirilebilmeli.
Tabii ki bu, her yolun mubah olduğu anlamına gelmemeli. 
Gidilen yol ve kullanılan yöntem hem kişiye hem de  topluma fayda vermeli. 

İnsanı amracına ulaştıracak olan hedef, başkalarını hedefinden şaşırtmamalı. 

Kadın yürüyüşüne devam etti. 
Hem kendi hedefinden ayrılmadan hem de başkalarına zarar vermeden ve ürkütmeden kuşların arasından vapura doğru yol aldı. 

Hayatımızdaki zorluklar,  biz yolumuzdan çıkalım diye değil, o yolda devam edelim ve bu sırada da güçlenelim diye vardır. 

Kararlılık denilen şey, yolun engelleri ve diğer yolculara uyum içinde olursa hedefe varmak kolaylaşır. 
Bu da bizi amacımıza taşır.