GERÇEKLER ACIDIR, ACITIR VE GÜZELDİR 

Gerçekler acıdır. 

Acıtır ve güzeldir.

İnsan nasıl da yanılır kendi isteklerinin peşinden giderken. 

"Her şey çok güzel olacak:)" der mesela, 

Sanki hayatın kendisine borcu varmış gibi. 

Bütün istekleri olunca çok mutlu olacağını zanneder. 

Evlenince, evlendiği kişinin beyaz atlı prens, çocuklarının da küçük prensler ve prensesler olacağını zanneder. 

Ne de güzel bir peri masalıdır kendini inandırdığı. Bu, masallarda ve insanın hayallerinde böyle. 

Ya gerçekte nasıl?

Çok güzel vaatler veren, güzel sözlü, yumuşak yüzlü, mavi gözlü diye sevdiği adamın, gerçekte yumuşak huylu olmadığı davranışları, çirkin bir arka yüzü ile karşılaşabilir insan. Büyük bir hayal kırıklığı yaşar, bu düşündüklerinin ve  isteklerinin masal olduğunu fark edince. 

İnsan kendi hayalindeki masalsı dünya ile karşılaşacağını zanneder ve dünyanın da öyle olmasını bekler.

Bir program izlemiştim. Konuşmacı elinde yapma bir gül tutuyordu. Diyordu ki,

“İnsanlar bütün güllerin bu yapma gül gibi, hiç solmadan böyle kalmasını istiyor. Ama gerçek dünyada bütün güller solar.”

Solduğu için de yenisi yeniden yetişir. 

Yani, hayalle gerçek arasında oldukça fazla fark var.

Gerçek gülde

Çok güzel bir koku,

Çok güzel bir renk,

Çok güzel bir canlılık,

Belli bir süreye kadar var.

Sahte gülde ise

Koku yok,

Renk taklit, 

Canlılık ise gerçeğe ne kadar yakın kopyalanabildiyse,

Zaman olarak tabii ki gerçeğine göre daha uzun soluklu bizimle.

Peki bizim zihnimiz ne istiyor? 

O güzel gerçek güle, hep aynı şekilde, hiç solmadan sahip olmayı istiyor.

Hep mutlu olalım istiyor. 

Düşündünüz mü hiç!

Bütün masallar neden şöyle biter?  

“Sonsuza kadar mutlu yaşadılar.”  

Oysa şöyle bir son da var ama hayal edemiyoruz.

"Her gün saç saça baş başa kavga ederlerdi. Çok geçim sıkıntısı yaşadılar. Tüm hayatları mutsuz geçti"

Böyle bir süreç bize ne kadar da olumsuz geliyor. Sanki bu olasılık yokmuş gibi.

Peki siz gerçekte hangi evlilikte sonsuza kadar mutlu yaşayanını gördünüz?

Hatta yeryüzünde sonsuzluk var mı onu bile irdelemedik öyle değil mi?

Bizler hep solmayan güle sahip olup, 

Hep mutlu olacağımızı hayal ettik. 

Emekli olup, Bodrum'a yerleşip, balık tutup, huzurlu bir hayat arzuladık

Acaba bunun için mi gerçeği kabul etmekte zorlanıyoruz? 

Çünkü masalsı evin çatısı akmıyor. Masaldaki çocuklar kaka yapmıyor ve hepsi çok dikkatli. Dikkat dağınıklığı yaşayan çocuk yok mesela. Tam bir hayal.

Oysa gerçek hayat, iyisiyle, kötüsüyle, güzeliyle, çirkiniyle, kıtlığı ve bolluğuyla , yakışıklılığıyla, bazen yamukluğuyla, bazen kötü günüyle, hastalığıyla yanı başımızda duruyor.

O kötü gün olmazsa, nasıl farkına varıp sevinebileceğiz güzel günlere?

Nasıl fark edebileceğiz onların güzel günler olduğunu, kötü günü bilemesek?

Hasta olmazsak sağlığımızın kıymetini bilebilir miyiz?

Çocuğumuz yaramazlık yapmasa uslu olmasına değer verir miyiz? 

Dolayısıyla hayat masalsı olmadığı ve gerçek olduğu için çok güzel. 

Gerçek hayat inişli çıkışlı. Değişkenlikleri var.

Güllerimiz bazen çok canlı çok güzel, bazen de solgun. Bazen ellerimizin boş kaldığı zamanlar var. 

Sürekli kendini yenileyen, sürekli hareket ve dönüşüm halinde gerçek hayat.

İyi ki gerçek hayat bizim masallarda hayal ettiğimiz gibi tek düze ve sıkıcı değil...