MUHTACIM ÇÜNKÜ İNSANIM 

Muhtacım çünkü insanım!

İnsanız ve muhtacız...

Birbirimize muhtacız!

Birbirimize ihtiyacımız var, çünkü insanız!

Aile, derken hiç düşündük mü?

Aileme karşı fedakar mıyım?

Arkamı toplayan ablama karşı vefalı mıyım?

Temiz bir ortamda yaşamamız için çabalayan

Anneme karşı tebessümlü müyüm?

Sabah-akşam geçim sıkıntısı yaşamayalım diye uğraşan

Babama karşı merhametli miyim?

Gerektiği yerde doğru tepkiler verebiliyor muyum?

İhtiyaç duyulan, ihtiyaç karşılayabilen olabiliyor muyum?

Ailemle bağım ne kadar kuvvetli?

Kuvvetlendirmek için çabam var mı?

Yanlış olan bir şeye annem babam dedi diye 'doğrudur' diyor muyum?

Yoksa 'yanlış' diyebilecek cesareti gösterebiliyor muyum?

Kardeşlerimin arasında olan tartışmada adaletli olabiliyor muyum?

Ailemin içinde dahi, kendimin bir sınırı var mı?

Sınır koyabilme becerisine sahip miyim?

Ortak bir eşyayı yerinde bulamadığımda sabrım ne kadar?

Evde bir işe yardım ederken, onu bitirecek azmi gösterebiliyor muyum?

Yeteri kadar aileme cömert miyim?

Bir şeyler verebiliyor muyum?

O ay harçlığı yetmeyen kardeşimin

Harçlığına destek veriyor ya da bir başka ihtiyacını giderebiliyor muyum?

O olgunluğa sahip miyim?

Aileden birinin başına bir şey geldiğinde liderlik edebiliyor muyum?

Ümitvari olabiliyor muyum?

Kendimi denetleyebilecek öz disipline sahip miyim?

Ne kadar kaliteliyim?

Peki, arkadaşlığım nasıl?

Arkadaşlarımla ilişkim...

Bütün arkadaşlarım bir mi?

Değil! Değil mi?

Birileri yakınımda, birileri uzağımda, birileri bir selam vereceğim kadar... 

Hepsini aynı sınırda tutamam. 

Birileri evime girebilirken, birileri bekler, bazısı evimin yolunu dahi bilmez.

Bu sınırı çizebiliyor muyum?

Ne kadar netim?

Adaletli olabiliyor muyum?

Hepsine aynı hediyeyi mi alıyorum?

Yoksa her birine ihtiyacı olanı mı alıyorum.

Bazılarına da almıyorum öyle değil mi?

Bu adaleti sağlayabiliyor muyum?

Bana karşı nankörleştiğinde denetleme yapabiliyor muyum?

Bunun sonucunu görmeye cesaret göstere biliyor muyum?

Yapılması gerekeni yapabiliyor muyum?

Tek kalmaktan korkmadan!

Yanlış, yanlış diyebilecek yüreğe sahip miyim?

Yanlışa rağmen hatasını fark edene merhamet göstere biliyor muyum?

Herkesin bir hataya dahi katlanamadığı dönemde, ben onun hatasından dönme çabasını görebilme olgunluğuna sahip miyim?

Gerektiğinde çözümü bilsen de, o dinleme sabrını göstermektir merhamet. 
Azimle toparlanması için yanında kalarak varlığını hissettirmendir!

Herkesin göz çektiği yerde, o tozu silkeleyen olmaktır. 

Kalite o zaman belli olur..

Yeter ki sınırım! 

Sınırın içinde adaletim... 

Adaletimi yapacak cesaretim... 

Cesaretimi gösterebilecek gücüm...

Gücüm kadar merhametim... 

Merhametle birlikte sabrım... 

Sabrımla birlikte İlmim... 

İlmimle birlikte imanım olsun...