SEÇ O ZAMAN

SEÇ O ZAMAN

Hayat seçimlerimizle şekillenen bir yolculuktur.

Her seçim bizi bir sonraki olaya taşır. İnsan yaşadığı olayların içerisine dalınca o geldiği yere kendi seçimleri ile geldiğini anlayamaz. Hangi mesleği seçeceğimiz, hangi okulda okuyacağımız hep kendi seçimimizdir. Hangi seçimin hangi sonuca sebep olduğunu insan anlayamayınca, hep başkalarını veya kaderini suçlar durur.

Melek, geçmişi düşündüğü güneşli bir güne uyanmıştı. Akan giden sayılar gibi gözünün önüne hayatı, yaşadıkları geldi. Bilgisayar ekranında kayan rakamlar misali hayat ne de çabuk geçiyordu. Ne de çok şey yapmayı istiyordu küçükken. Büyüyecek, mutlu bir hayatı olacaktı. Şimdi ise çok uzak bir masal gibi geliyordu çocukluk hayalleri.

Güleç yüzlü, neşeli, hareketli bir çocuktu. Her gün okul dönüşü sokağa fırlar evlerinin önünde her türden oyunu oynardı. Ebelemece, ip atlamaca, yakan top, 7 kule, istop...En çok seksek oynar, ip atlardı evinin önündeki sokakta. İp atlamak adeta bir tutku olmuş, her teneffüs, her boş zamanında ip atlar olmuştu ilkokul sıralarında. Adeta bir rahatlatıcı kendini ifade etme yöntemiydi. Yollarda yürürken bile hep sayı sayardı. Kaldırım taşları, parkelerin içine basıp sayı saymaya devam ederdi. Hep sayılar aklındaydı, sayı saymak bir oyun gibi geliyordu ona. Bu sevgisi dolayısıyla matematik dersinde çok başarılı olmuştu. Erken ergenliğe girince sokakta oynama faslı da bir ölçüde kısıtlanmış oldu. Sonrası malum, hızlı geçen bir lise dönemi ve kendisini üniversitede buldu Melek. Lise yıllarında karar verdiği mühendislik mesleği matematik sevgisini fazlasıyla tatmin etmişti.

Şu an neredeyse ömrünün yarısını geçirmişti ama hala sayılarla kendini daha rahat ifade ediyordu. Tarihi, günü, ayı, saati ve rakamsal ifade edilen bilgileri referans gösterirdi konuşmalarında. Saat kaç olmuştu mesela? 16:45 işte tam da beklediği saat. 

Neden sayı saymak, bir şeyleri saymak önemliydi? 

Sayılar bir şeyleri belirlememiz, hayata bir çentik atma aracımız mıydı acaba? 

Melek için düzenli yaşamın ve dakik olmanın anlamı çok büyüktü. Verdiği sözü tutan, zamanını iyi değerlendiren insanları severdi.

Zaman ne de hızlı akıp geçmişti. Sanki çocukluk yılları asırlar öncesiydi. Çevresindeki her şey elinden akıp gidiyor gibi hissetti. İçi biraz burkularak bundan yedi yıl öncesini hatırladı. 

O günlerde, “Dün iş yerinde yaşadığı problemin bir benzerini ertesi gün eşiyle yaşadığını fark etmişti ve bu problemler sürekli tekrar ediyordu. Bu kadar da tesadüf olabilir mi? "diye düşünmüştü. 

Olaylar aynı şekilde oluşuyorsa bu olayların çözümü de aynı yöntemle olmalıydı ama nasıldı bu yöntem? 

İşte bunu bilmiyor ve çaresizlik içinde her ne yapıyorsa onu yapmaya devam ediyordu. Eşine onu daha çok sevdiğini söyleyerek, her gün ne isterse yaparak daha iyi bir evlilik yürüteceğini zannediyordu. O da yetmez, çocuklarının her istediğini yaparak ve her istediğini alarak daha da süper bir anne olduğunu düşünmüştü.

Eskinin bu karabasan gibi düşüncelerinden sıyrılıp, derin bir "oooh" çekti tekrar. "Çok şükür geçti" dedi, içi sevinçle dolarak. 

Bugün pek çok sorununa çözüm bulmuştu. İyi ki o eğitimlere gitmiş hayatın öyle zannettiği gibi olmadığı gerçeğini öğrenmişti. Dününe göre geldiği yerin ne de kıymetli olduğunun neşesi içindeydi. Elbette dün yaşadıkları ne kadar zorlu bir süreç de olsa, ona acı bir öğrenme vesilesi olmuştu ve bugünü dünüyle bağlantılıydı. 

Dün yaşadıkları olmasaydı bugün bu algıda olamayacaktı. 

Nasıl ki bir bitki toprak olmadan yeşeremiyor ve güneşe, suya, toprağa ihtiyaç duyuyorsa, insan da yaşadıklarından ve seçimlerinden bağımsız olamıyordu.

Düşünceler düşünceleri kovaladı. Üniversitede okuduğu yıllar aklına geldi. 

O yaz bir kıpırdanma olmuştu hayatında. Adeta bahar gelmiş de çiçek açmış bir ağaç gibi hissediyordu kendini. Okulda hep inek öğrenci gibi görünürken, ilk defa güzel bir genç hanım gözüyle bakmıştı insanlar. Üç dört delikanlı birden çevresinde olmuştu. 

İşte hayat ona seç demişti. 

Hangi kişiyi seçeceksin? 

Seçimlerimiz tıpkı yollar gibidir. Bazıları bizi aydınlık güzel bir bahçeye kavuştururken, bazıları karanlık dar, izbe sokaklarda kaybeder. 

Doğru tercihi nasıl yapacağını bilmeyen insan çok saf ve naifçe yanılır. Her söylenen sözün doğru, her vaadin gerçek olduğunu zannederek, kendisini karanlık dar yollarda kaybolmuş bulur.

Oysa  hayatta karşılaştığımız insanları ve olayları iyi anlamak gerekir.  Niyeti iyi olanla, kötü olanı ayırt etmek çok önemlidir. 

Hangi kişi, hangi yol insanı daha iyi bir yere götürüyor? 

İnsan daha az yanılgıyla nasıl seçimlerini yapabilir? 

Peki tüm bunların bir kılavuzu var mı? 

Var da benim mi haberim yok acaba?  diye düşüncelere daldı gitti Melek kahvesini yudumlarken...

Evet bir formülü vardı insan davranışlarının. Fayda, zarar hesabı ile işleyen bir formül, karar sistemi. 

İnsan fayda ve zararı hesap ederken zihninde bir değerlendirme yapar. Zihnindeki doğru ve yanlış kriterlerine bakarak karşılaştırır. 

Hangi seçeneği seçeceğine bakar. Hangisinin kendisi için daha faydalı olacağına yaptığı hesap sonucu da karar verir. 

Bunu rakamsal olarak ifade etmez ama karşılığı bir değerdir. Bu hesabın sonucunda da kendisi için  keyifli ve faydalı olanı tercih eder. 

İşte o sebeple, insanın zihin kalitesinin , seçim kriterlerini çok yönlü düşünerek değerlendirecek seviyede olması çok kıymetlidir. 

Çünkü  insan seçimleri ile var olan ve seçimleriyle hayatına yön veren bir canlıdır. En seçmediğini zanneden insan bile o an seçmemesiyle seçim yapmış olur farkında olmadan.

O zaman seçimlerimiz bu kadar önemliyken biz hangi sorulara cevap aramalıyız?

• Önümüze sunulan yollar bizi uzun vadede nereye götürüyor?
• Hangisi bizi dünümüze göre daha iyi bir insan yapıyor?
• İyi insan nasıl olur? Sadece dürüst ve yalan söylemeyen birisi yeterince iyi midir? Ben iyi miyim mesela?
• Bulunduğum yerde hangi ihtiyacı karşılıyorum? Birilerine iyi geliyor olmam iyi şeyler yaptığımın işareti mi? Ya da o insanın bana şu an iyi geliyor olması o insanın iyi olduğunu ispatlar mı?
• Yoksa birilerine iyi gelmek yerine , iyileşmek isteyenlere destek olmaya çabalayan insanlar da var mı bu hayatta? Tabii ki var ve her insan onlardan birisi olabilir. Yeter ki anlık istekleri bırakıp bu yolda emek ve sabır gösterebilsin ve yeter ki böyle kuvvetli bir amacı olsun.