ÖZGÜRLÜK ÜZERİNE

Klasik bir cümle vardır bilirsiniz. “Sevgi neydi?”

En az bu cümle kadar klasikleşmiş bir cümlem var. Evet ömrümce çok sık kullandığım “özgürlük neydi?”

Kırk beş yaşına geldim, çocuk oldum, öğrenci oldum, sevgili oldum, eş oldum, ebeveyn oldum, patron oldum, ülke ülke gezdim. En çok bunu sordum ömrümün her evresinde. Nerede ve nasıl özgür olabilirdim. Özgürlük adına yaptığım pek çok şey, başkasının özgürlüğüne çarpıyordu.

Bu değil, bu değil, bu hiç değil. Bağıra çağıra şarkı söylemek istiyorum 

-Yav ne alaka ben sessizlik seviyorum. 

Özgürlük mü çarpıştıralım?

 Prag da bin altıyüzlü yıllardan kalma sokaklarda dolaşmak istiyorum.

 -Hayır gürültüden başka bir şey değil o...

Dağ başı şu özgür kız reklamı gibi?

Hayır insan tek başına kalacak bir canlı da değil.

Evet herkese göre bir tanımı var! 

Herkeste ayrı bir tanım var özgürlük için.

Özgürlük adına çok gençken sigaraya başladım. Yemeğe gitsen, "sigara içilen yer var mı?" diye bakıyorsun. Otele gitsen, "odada sigara içiliyor mu?" diye bakıyorsun. "Etrafta çocuk var mı?" diye bakıyorsun. Evde balkona çıkıyorsun. Her " bırak " diyene de cevabın hazır!  “Bir keyfim bu var, uğraşmayın”. Bu  keyiften üç kez zatürre olunca ve bu kadar özgürlük kısıtlanınca "tamam " dedim bırakacağım. 

Çünkü özgür olmak için başladığım şey, resmen bağımlılığa dönmüştü.

Bu kez de bıraktıracak bir yöntem bulamıyordum. "Sigara bırakma hattı var" diyorlar. Bir  “abi bizim eve de sigara bırakır mısın?” demediğimiz kaldı. Baksana tamamen kavram karmaşası, bununla mı bırakacağım?

Üç beş ay sonra bir telefon geldi. Bir eğitim var adı NASP ama şehir dışında yapıyorlar eğitimi istiyorsan üç ay ara ara iki saatlik yol gideceksin. Tamam dedim, netim.  Nerde olursa giderim.

Ve bir kelimenin kavramını öğrendim.

"Özgürlük vazgeçebilme potansiyeli" dir arkadaşlar dedi hoca!

Vazgeçebildiğin kadar özgürsün.