BAYRAMINIZ BAYRAM OLSUN

 

BAYRAMINIZ BAYRAM OLSUN 

O gece babam hepimizi büyük bir neşeyle uyandırmış, sahur sofrasına davet ediyordu. Bu davete annemin mutfaktan gelen tereyağlı börek kokuları ve çay bardaklarına değen kaşıkların melodileri eşlik ediyordu. Mutfağa girdiğimde sade ama lezzetli bir sofra beni bekliyordu. Sahurumuzu yaptıktan sonra babam "Evlatlarım bu Ramazan'da sadece midenize değil, elinize, dilinize, gözünüze, kulağınıza da oruç tutturun" diye nasihat etti.

İş yerinde oruç tutamayan bazı arkadaşlarım, molalarda kahve yapıyorlardı. Kahveyi çok seven ben "şimdi bunu içmeye hakkım yok oruçluyum" diyerek bu isteğimi ve keyfimi erteliyordum. İlk başlarda canım kahve isterken, netleştikçe artık canımın kahve istemediğini fark ettim.

İftara dakikalar kala mutfağa girdiğimde, daha mutfağın kapısında çayın o muhteşem kokusu beni benden alıyordu. Tavuk suyuna pişen çorbayı içerken, dilim damağım, bütün algılarım açılmışçasına, yemeklerin tadını alıyordum. 

Açlık ne güzel bir şeydi. 

Uzun zamandır kokusunu alamadığım, lezzetine varamadığım şeylerin farkına varmamı sağlamıştı. İftardan sonra ailece içtiğimiz kahvenin, köşesindeki fıstıklı lokumun, yanında edilen sohbetin, balı akıyordu adeta.

Ertelenen her şey ne de güzel büyüyordu!

 Babam hepimize tek tek soruyordu, "oruçlarınız nasıl gidiyor" diye. Herkes gün içinde yaşadıklarını, yanlışlıkla ağza götürülen, son dakika fark edilen yiyecekleri gülüşerek anlatıyordu birbirine. 

"Peki nefislerinize oruç tutturabildiniz mi"? diye sordu babam. Sessizlik oluştu. Herkes düşünmeye başladı. "Çocuklar oruç sadece mideye tutturulmaz Ramazan boyunca, iftara kadar aç kalarak ,organlarımızın dinlenmesine müsaade ederiz. Bedenimiz bir yıl boyunca yıpranan organları onarır. Nefsimize tutturacağımız oruçla, yorulan yıpranan ruhumuzun iyileşmesine müsaade ederiz. Ve bunu bir ay boyunca yapmakla yetinmeyip, bütün hayatımıza yayarsak, her zaman sakin, huzurlu ve mutlu oluruz." diye ekledi ardından.

Yatağıma girdiğimde, bütün gece babamın söylediklerini düşünerek uyudum. Sabah iş yerine gittiğimde Arkadaşım kendine yeni bir araba aldığını anlattı. O an babamın söylediklerini hatırladım. 

• Onun arabasından göz çekerek "hayırlı olsun" diyebilmekti oruç tutmak.
• Müdürüm, bayramda eşiyle çocuğu ile gideceği tatili anlatırken, yıllardır evlenme hayali, çocuk hayali kuran ben iken "güle güle gidin" diyebilmekti oruç tutmak. 
• Odaya girdiğimde, işe yeni giren arkadaşımızın çok çapkın olduğunu anlatırlarken, odayı terk edebilmekti, oruç tutmak. 
• "Sevda Hanım, şu işimi halledersen sana güzel bir hediyem var" diyen müşteriye, buna benim hakkım yok deyip reddedebilmekti oruç tutmak.
• Sorumlum, aksayan işlerin nedenini sorunca, benden kaynaklı olduğunu, dürüstçe itiraf edebilmekti oruç tutmak. 
• Yalan söylememek, 
• Başkalarının imkanlarından göz çekebilmek, 
• Hoşgörülü olabilmek, affedebilmekti oruç tutmak. 
• "Kahve içer misin?" sorusuna, çok net "hayır ben oruçluyum, buna hakkım yok" diyebiliyorken, her gün nefsime sorulan, beni zarara götürecek binlerce soruya, "hayır buna hakkım yok" diyebilmektir, net olabilmektir, hakkına razı olabilmektir oruç tutmak. 

Sadace aç kalmak değil, açın halinden anlayabilmek için hallenebilmekti, bürünebilmekti oruç tutmak.

"Ramazanınız Ramazan olsun ki, bayramınız bayram olsun" derdi babam. 

Neydi ki Ramazan? 

Kelime anlamına baktım, yakıp kavuran anlamına geliyormuş. Ağızlarımızı yakıp kavrulduğu gibi, günahlarımızın mahcubiyetinden sinelerimizi de  yakıp kavurdu mu ki! 

Başka bir anlamı da tozları temizleyen yağmurmuş. 

Yağmura çevrilebildi mi gözyaşlarım?

Tövbelerim sel olup aktı mı ki, temizlensin günahlarım?

Oysa ne büyük fırsatlar verildi, arınalım, temizlenelim, bayrama tertemiz, neşeyle, sevinçle girelim diye. İftarlar, sahurlar, teravihler, bu ayda inen Kur'an, Kadir Gecesi, ardına kadar açılan tövbe kapıları, hepsi insanoğlunun lehine değil miydi? 

Peki biz değerlendirebildik mi lehimize verilen bu fırsatı? Değerlendiremediysek neydi bize engel olan? Zor mu geldi nefsimize oruç tutturmak? 

Bayramı bayram olanlara da 

Bu sefer olamayanlara da

İyi bayramlar ...