BAYRAM SEVİNCİ

 

BAYRAM SEVİNCİ

Neydi bayram? Bayram deyince aklıma hep en güzel elbiselerini giydiğim. Ayakkabılarım ve büyük bir heyecanla bayramı beklediğim zamanlar aklıma geliyor. Ne güzeldi. 

Çünkü bayram demek kavuşmak demekti, sevinç, mutluluk demekti.

Babam bayram namazına gider. Annem sabaha kadar tatlı yapardı. Sabah namazdan sonra ailecek çok güzel kahvaltı yapılır. Sonra da birbirimizle bayramlaşırdık. Babaannemle beraber yaşadığımız için bizim memleketli, hısım, akraba, eş dost herkes bize gelirdi.  Bayramda evimiz dolup taşardı. Tatlılar, baklavalar, börekler hiç eksik olmazdı. Ayrıca kapımızda zil sesi de hiç eksik olmazdı. Çocuklar şeker toplamaya gelirdi her bayram. Özellikle Ramazan Bayramı’nda.  Çocuklar ve misafirler için alınan özel şekerlerden ikram edilirdi. Ben ve kız kardeşimde çocuklara katılır şeker toplamaya giderdik. Günün sonunda kardeşimle şekerlerimizi yarıştırırdık.  Ben daha çok topladım hayır ben daha çok topladım diye tatlı tatlı didişirdik.

Bayramlarda küsler barışır, ilişkiler pekişirdi. 

Şimdiki gibi internet, telefonlar yoktu. İnsanlar bayramlarda birbirlerine gider gelirdi. Böyle zamanlarda insanların bağları kuvvetlendirdi.  Şimdilerde ise bayram deyince herkes birbirinden kaçar oldu. “Aman kimse bana gelmesin, ben de gitmeyeyim, kafamı dinleyeyim” der oldu. Şimdilerde herkesin bir tatil programı var. Herkes bir yerlere kaçıyor.

Bayramların önemi de git gide azalıyor, değersizleşiyor. Hani derler ya nerede o eski bayramlar. Eski bayramlar eski insanlarla güzeldi. Kadir kıymet bilen, vefalı, yardımsever, gözünün içi gülen insanlarla güzeldi.  Şimdilerde insanlar bireyselleşti.  Bayramların da tadı kalmadı.

Ne dersiniz acaba eski bayramlara yine döner miyiz? Yine o coşkuyu, sevinci, heyecanı yaşar mıyız?