HAYAT DEVAM EDİYOR
Birileri öldüğünde; "dünya dönüyor, hayat devam ediyor!'' Diyorlar ya, anlayamıyorum.
Biri ölünce, sanki dünya durmalı gibi gelir bana. Eskiden dururdu çünkü…
Apartmanda bir komşu öldüğünde mesela, o evde 40 gün yemek yapılmazdı. İhtiyaç olmazdı ki… Onca işin arasında bir de yemeği düşünmemeliydi o evin ahalisi. Acıları vardı, acılarına saygı duymak, bir nebze de olsa merhem olmak icap ederdi.
Hatırlıyorum da 40 gün boyunca onların acısı olduğu için annem evde gülmemize, hatta
yüksek sesle konuşmamıza bile izin vermezdi. Ayıp sayılırdı. Terbiye ediliyormuşuz, yetiştiriliyormuşuz
meğer...
''Komşun açken tok yatılmaz'' derler ya hani onun gibi bir
şey…Komşunun yüreği acırken eğlenmek yakışık almazdı.
Televizyon açmadığımızı hatırlıyorum. Müzik dinlemek
bile yanlış sayılırdı. O sırada dışarıdaki hayat devam etse de bizim apartmanda
hayat durmalıydı. Yemek yenirdi tabii. İhtiyaçlar karşılanırdı ama ufak bir
fazlalık bile aşırılık sayılırdı.
Ortada bir acı varsa, herkes o acıdan payını almalı
ki paylaştıkça acıları azalsın, paylaştıkça yükleri hafiflesin.
Birbirinin acısına şahit olanlar birbirinin gerçeğine de ortak olurlar, olmalılar.
-
Şimdilerde gerçekler canımızı çok mu acıtmıyor?
-
Gerçekler normalleşti mi?
-
Normalleşmesi bir şeyin acısını azaltır mı?
-
İnsanın eskisi kadar ilgiye ihtiyacı mı yok acaba?
-
Yoksa ilgilenen mi kalmadı?
-
Peki biz yeterince destek miyiz yakınımızdakilere?
-
İhtiyaçlarını görebiliyor muyuz?
-
İhtiyacı nedir diye düşünüyor muyuz?
-
Derdini dert ediniyor muyuz?
- İlişkilerimizde ne kadar ustayız?
- İlişkide usta olmak ne demek biliyor muyuz?
‘’İnsan dert edindiği kadar insandır ve derdini dert edindiği kadar anlar karşıdakini.’’
''İnsan olabilmek ve öyle kalabilmek dileğiyle…''
İnsan olabilmek ve öyle kalabilmek dileği ile
YanıtlaSilİnsanın halinden anlamak için illa da onun yaşadığını mı yaşamak lazım?
YanıtlaSilAmin... Gerçekten de öyle... İletişimde ilişkilerde ustalaşmak için iletişim kurduğun canlı insanı tanımalısın... İletişim ne, ilişki ne bilmelisin...
YanıtlaSilGerçekler eskiden daha güzel yaşanırdı malesef🤗
YanıtlaSilEskiden güzel şeyler vardı şimdi de var da biraz gizli sanırım. Bunları hala dert edenler var. Onlar başkalarına derman olmaya devam ediyor. Çok olmaları dileğiyle
YanıtlaSilŞimdi normalleşmedi aslında insanlar ölümden kaçıp sadece mutluluk arıyor. Acıdan kaçıp hazzını önceliyor, hayatta hiç acı yokmuş gibi yaşamak istiyor. O yüzden aynı apartmanda genç yaşta ölen biri varken diğeri düğün yapabiliyor...
YanıtlaSilİnsan karşıdakini düşündükçe insandır .
YanıtlaSilİlişkide usta olmak ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi…
Elinize sağlık…
Eskiden bize öğretilenler empati duygumuzu geliştiriyordu.Empati yapamaz olduk,bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda benliğin zirvelerindeyiz.Allah uyanmayı nasip etsin.Diriliş nasip etsin.Kaleminize sağlık 👏🏻
YanıtlaSilEskiden baskasının düğünü kendi düğünümüz, başkasının cenazesi kendi cenazemiz olurdu. Çok samimiydi. Şimdi ise sadece soayal medyada miş gibi yaptığımız samimiyetsiz mesajlara bıraktı yerini. Yanlışları bu kadar normalleştirdikçe geçmişe olan özlemimiz artıyor. Çok güzel bir yazı olmuş emeğinize sağlık
YanıtlaSilBu hayatta ihtiyaç giderenin ihtiyacı giderilir, ihtiyacı anlayabilmek için güzel bakmak kıymetli...
YanıtlaSilSenin derdin benim derdim diyebilecegimiz
YanıtlaSilSenin derdin benim derdim diyebileceğimiz ilişkilerden bu günlere geldik... Tüketim toplumu olunca ilişkilerde birer birer tükendi... Ümit edelim, insALLAH toparlayabiliriz... Elinize sağlık...
YanıtlaSilMerhabalar, orjinal bir yazı olmuş, Türkiye'deki ekonomik kriz hakkında da yazı yazar mısınız?
YanıtlaSilEskiler gerçekten çok farklıydı. Orada neyi neden yaptığını bilirdin, karşındakini düşünürdün. Ama şimdi herkes kendiyle meşgul. Herkes kendini düşünür karşındakini umursamaz oldu. Peki ilişkiler nasıl yürütürüz? İletişimimizi nasıl sağlıklı kurabilir ki?
YanıtlaSilneleri dert ediniyoruz , kimlerden haberimiz var , küçücük dünyasında kendine hapsolduğunda insan iletişim kuramıyor ve kendi gördüklerinden ibaret zannediyor dünyayı , ellerinize sağlık
YanıtlaSilEskiden taziye evlerimiz yoktu mahallelerimizde ama güzel komşularımız vardı. Derdimizle dertlenen, sevinçlerimizi paylaşan...Düğün bütün mahallenin düğünü cenaze tüm mahallenin cenazesi olurdu. Daha sıkıydı ilişkilerimiz.
YanıtlaSilne zaman kurumsala bağladık biz aile hayatımızı, komşuluk ilişkilerimizi niye koruyamadık:(
YanıtlaSilKomşumun derdiyle dertlenmek, ihtiyaç görmek kıymeti hiç geçmeyen..
YanıtlaSilZamana ve diğer etkenlere yenilmeden insan kalabilmek ,o güzel insani değerleri kaybetmemek ümidiyle saygılarımla ...(Onur.S.)
YanıtlaSilgündemdeki olaylardan dolayı insanlığımızı kaybediyoruz diyebiliriz-artık cenazeler oluyor başsağlığı dileniyor yemekler yeniyor ve evlerde hayata dönülüyor
YanıtlaSil“Ortada bir acı varsa, herkes o acıdan payını almalı ki paylaştıkça acıları azalsın, paylaştıkça yükleri hafiflesin.” Kaleminize sağlık…
YanıtlaSilDert ettiklerimizin de bir kalitesi varmış. İnsanlığı ve akıbetini dert edinebilenlerden olmak ümidiylr
YanıtlaSilAmin inşaALLAH Kaleminize sağlık 👌
YanıtlaSilOlaylar kabullenilirdi… çözümler basitleştirilirdi… yaşanılan duruma hakettiği değer verilirdi…
YanıtlaSilElinize sağlık 🌸
YanıtlaSil"Komşusu açken tok yatılmaz." geleneğinden, özümüzden kopup kapitalist sistemin kollarına bıraktık kendimizi. Bu geçiş sürecinde ebeveynlerin "Ben yaşamadım çocuğum yaşasın." zihniyetiyle yetiştirdiği herşeyi herkesten iyi bildiğini sanan bencil bir nesille başbaşayız malesef.
YanıtlaSilBaşkasının derdini hissedebilmek, diğerlerinin sevincine de ortak olabilmek ne büyük bir meziyet. Dünyayı sadece kendimizden ibaret görmememiz için ihtiyacımız olan tam da bu...
YanıtlaSilNe kadar da güzel ifade edilmiş. İnsan olmak. Ne zaman birinin acısına saygı duymayı unuttuk, şimdi binlerce insan yakınlarını kaybetti Filistinde, bazıları aç ve susuzluğun acısıyla da baş etmek zorunda artık...Peki biz ne kadar uyumluyuz icinde yaşadığımız dünyaya?
YanıtlaSilArtık bir çoğumuz başkasının derdiyle dertlenmiyoruz maalesef. Herkes kendi derdinde. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın boyutunda.. Daha çok bencil,daha çok rahatına düşkün olduk maalesef
YanıtlaSilŞimdi yeni düzene herşey o kadar hızlı ki insanlar da bir o kadar yüzelleşiyor galiba acı paylaşmak , ilgilenmek başkasını dert etmek bunlar zorlaşıyor bazı insanlar için maalesef. Sonrada kendi ihtiyaç hissedince yalnızlıktan şikayet edebiliyor.
YanıtlaSilDeğil komşunun dersini dert edinmek insan aynı evi paylaştığı ailesinin derdinin ne olduğunun farkında değil. Zaman aynı zaman ancak değişen insanlık. Çember daraldıkça daraldı en sevdiklerimizin derdini dert edinemez hale geldik.
YanıtlaSilEskiden başkasının derdi benim derdimdi. Ne kıymetliydi. Oysa günümüzde ise kendi derdinden başka kimsenin derdiyle ilgilenilmiyor, en büyük dert kendi derdim diyerek bencilce bir hayat yaşanıyor...
YanıtlaSilen ihtiyaç giderki senin ihtiyacın giderilsin. iletişim eğitimine bşlarken kulaklarıma yer eden iddalı cümle. peki ne mi oldu. o günden beri hayat hep bu cümleyi bana ispatladı . ne kadar iddalı bir o kadar gerçek. tüm zmanlar için geçerli. kişşinin yasında düğününde eğitiminde yolda karşıya geçmesinde aklınıza gelecek her yerde. bilince çok büyük konfor. hayat artık yük değil hayat artık şikayet edilecek yer değil. herşey gerçellerle değişti çok şükür. ellerinize sağlık
YanıtlaSilKaleminize sağlık birilerinin derdine şahit olduğumda onu desteklediğimde bilinç verdiğimde Hayat beni yetiştiriyor ve bana soracağı soruların cevabını veriyor. Insan başkasının ihtiyacını karşılarken aslında ileride ihtiyaç duyacağı cevapları şimdiden öğreniyor ve bu çok büyük bir Konfor.
YanıtlaSilEskiden insanların birbirine ulaşması daha zordu ve eskiden ihtiyaç gidermek daha kıymetliydi.
YanıtlaSilNerede bizim o güzel komşuluklarımız, nere de o bizim birbirimize olan bağlarımız. Ne ara kaybettik onları…
YanıtlaSilNe ara elimizden hayatımızdan kayıp gitti.
Kaleminize sağlık 👏🏻
İnsan neden kapandı bu kadar kendi dünyasına? Ne zaman ne oldu da bencilleştik? İmkanlarımız arttıkça ilişkilerimiz neden bozulmaya başladı? Oysa tam tersi olmasını beklemez miydi insan?
YanıtlaSilHer kesin ben dediği bu zamanda sen diye bilmek ne kadar kıymetli. Başkasının derdino derd edebilmek ne kadar değerli.
YanıtlaSilBu kadar acı ve zulüm varken hayat normale devam edemez. Nasıl insan duyarsızlaşıyor.insanlığımız sanki kalmamış gibi...
YanıtlaSilDerdini dert edindiğimiz, ihtiyacını gözettiğimiz komşuluklar nasip olsun bizlere.
YanıtlaSilİnsan olabilmenin meziyetleri var.Biz bu meziyetleri kayıp mı ettik, hiç mi sahip değildik, yoksa göz ardı mı ediyoruz? Tüketim çağında değerlerimize de sahip çıkamadık. İlişkilerimizde tökezleyip durduk. Bu durumun farkına varabilmek duasıyla, yüreğinize sağlık.
YanıtlaSilEn önemli değerimizi, biz biz yapan özelliğimizi yitirip gitmek üzereyiz😓 Acı ama uyarıcı bir yaxı olmuş, emeğinize sağlık🌺
YanıtlaSilİnsanlar o kadar çok bireysel yaşamaya yönlendirildi ki malesef imece usulü yapılan tüm geleneklerimiz unutturuldu.
YanıtlaSilİnsanlar o kadar çok bireysel yaşamaya yönlendirildi ki malesef imece usulü yapılan tüm geleneklerimiz unutturuldu.
YanıtlaSil