GEÇİP GİDEN ZAMAN
Yine mi ya! Hayır bugün olmaz, olamaz...
Gece yatmadan önce çalar saati 6.30 una kurmuştu, kurmasına da, gözlerini açtığında duvardaki saat 10:.05 i gösteriyordu. ♫♫“Geçip giden uhuu... ♫ zamanları uhuu... ♫ bir yerlerde bulsam...” ♫♫ Şehrin kalabalığının oradan oraya koşturduğu, bir dolup bir boşalan tünellerde biraz manidar geldi sözleri...
İnsan kontrollünün dışında olanı değiştirmeye ne kadar da meraklı bir canlı; zaman mesela... 65 yaşındayım ve bu yaşıma kadar yıllar içinde geçen zamanı geri getirebilene hiç rastlamadım. Ama geçen yılların bana öğrettiği bir şey oldu; sonuç değerlendirme yapmak. Bu sayede zaman benim için artık kontrol edilemeyen bir şey olmaktan çıktı. Evet sadece sonuç değerlendirme yaparak... Yıllık aylık haftalık hatta gün içinde...
Birilerinin dediği gibi sadece gece yastığa başımı koyduğumda değil. Gün içinde, öğlene doğru, akşama doğru ve yatmadan gibi...
SONUÇ DEĞERLENDİRME;
- Neyi doğru yaptım?
- Neyi daha iyi yapabilirdim?
- Neyi yanlış yaptım?
- Verdiğim tepki nefsi miydi?
- Hangi işlerimi tamamlayabildim?
- Hangilerini, toparlamam lazım?
O kadar hayrını gördüm ki bunun.
Bu hayatta değiştiremeyeceğimiz, tekrar sahip olamayacağımız ve asla yerine koyamayacağımız tek şey zaman. Her verilen süre bu yüzden o kadar kıymetli ki. Geçen gitti ama o yaşanmışlıkları deneyime dönüştürmek için bugün hala zamanımız var. Sadece son bir göz bakmak lazım. Hani taksiden inerken bir durup arkasına bakar ya insan koltuğa bir şey düşmüş mü diye. Bu hareket tüm günün taksi durağına ulaşmaya çalışmaktan kayıp eşyan için oraya buraya koşturmaya engel olur. Oyalanmayız.
Birde ne olur? Zaten “Sana fazladan 15 dakika vereceğiz.” deseler bunun kıymetini şu an anlayamıyor olabiliriz ama ömrü uzatmakla ilgili çalışmaların bu kadar yoğun ve bu kadar bütçe ayrılarak, bu kadar emek harcanarak yapıldığı düşünülünce bunun ne kadar önemli olduğu biraz olsun fikir vermeli bize.
- İnsanoğlu verilenin değerini bilmek varken neden ömrünü uzatmaya çalışır?
- Elinde zamanı değerlendirebilmekle ilgili imkân varken niye onu daha fazla zaman elde etmek için harcar?
Büyük ironi.
Daha fazla şey yaşayabilmek için daha fazla zamana ihtiyacı olduğunu düşünen insan, verilen süreyi daha fazla zaman elde etmek için heba eder, gider.
Böylece ona verilen ömrü de yaşayamaz. Bunun yerine elinden geldiği kadar güzel bir hayat yaşayabilmek için, bilgi birikimlerini artırabilmek için çabalasa, daha iyi bir insan olmak için düşünse varacağı yer çok daha iyi olur.
İnsanoğlu garip bir canlı. Daha fazlasını ister. Daha fazlasını elde etmek için elindekini harcar ama harcarken teması arttıramaz. Bu para için de zaman için de mutluluk için de değer görmek için de mevki sahibi olmak için de geçerli.
Daha fazla para kazanmak, daha fazla imkân elde etmek için çalışır ama elde ettiği imkânı, parayı harcayacak zamanı olmaz. Daha fazla değer görmek için, daha fazla beğenilmek için zaman harcar, emek harcar ama sonunda hiç beğenilmeyecek hale gelir. Kimsenin tanımadığı, kimsenin umursamadığı bir şekilde yalnız başına kalır. Bu sebeple insanın ona bahşedilmiş, ona verilmiş zamanın bir anını bile boşa geçirmeden değerlendirmesi çok önemlidir. Çünkü bu hayatta insanı oyalayacak çok şey var.
"Vaktim yok eğitime gelemem!"
"Vaktim yok o ziyareti yapamam!"
"Vaktim yok o kitabı okuyamam!"
Oyalayıcıları hayatından çıkardıkça çok vakit kaldı oysa.
Zamanla, "Vaktim yok!" Dediğim her şeyi aslında yapabileceğimi fark ettim.
Bu yazı umarım sizin de oyalayıcılarınızı fark edip onlardan kurtulup, size verilen ve asla geri getiremeyeceğiniz zamanınızı değerlendirmek için bir adım atmanıza vesile olur.
Deneyimsel Tasarım Öğretisi Nedir?
“İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi; Aynadaki kişi… Tek başına neler yapabileceğini keşfet! ”
Yahya Hamurcu
Yorumlar
Yorum Gönder