Uzun zamandır zihnimde kim buldu ile biten sorular yankılanıyor.
Yağmur yağarken, hava kapalıyken uyanıp sabahın köründe işe gitmeyi kim buldu?
Okula sabah gitmeyi kim buldu?
Erken uyanıp yatağı toplamayı kim buldu? Nasıl olsa akşam yine yatmayacak mıyız?
Bu telefonu kim buldu? Konuşmak istemediğim insanlarla konuşmak istemiyorum.
Hiç hareket etmek istemiyorum. Hareketi kim buldu? Hangi hareketi buldu?
Annemin “Az hareket et, kalk fırından pide al.” sesiyle düşüncelerim bölündü.
Ramazanda pide yemeyi kim buldu mesela? “Anahtarını almayı unutma” diye yine böldü düşüncelerimi annem.
Kapının anahtarını kim buldu? Ben bulamıyorum bir türlü. Bu aralar da tüm aksilikler beni buldu!
Depodaki eşyaları temizlerken bulduğum günlüğümde karşıma çıkan, gençliğimde yazdığım ve şu an okuduğum her cümle şaşkınlığımı biraz daha arttırıyordu.
Hayal meyal hatırlıyorum o zamanları ama bu kadar her şeyden şikayet eden, dış dünyaya bu kadar tepkili olduğumu hatırlamıyordum.
Annem her şeyimi yapıyordu. “Ben yaşayamadım, çocuğum yaşasın” düşüncesiyle saçını süpürge ediyordu. Ben de aynı mantıkta yaklaşmıyordum çocuk halimle. Annem yapmak zorundaymış gibi düşünüyordum. Memnun olmadığım en ufak noktada kadıncağızı ne hale getiriyordum. O hallerimi hatırladıkça ne zalimmişim diyorum. Annem beni yaşatmak isterken kendi eliyle o zaman küçük bir canavara sebep olmuştu.
Yediğim önümde yemediğim arkamda oldukça yaptığı hiç bir şeyi beğenmeyen bir tip olmuştum. Her şeyinden şikayet ediyor, en ufak hatasında bağırıp çağırıyordum.
Şimdi o zamanları düşününce anneme de kızıyorum. Keşke biraz daha emek harcamama izin verseydi. Beni hem ona bağımlı hale getirmiş hem ona karşı saygısızlığıma sebep olmuştu.
Halbuki büyüklerimiz derdi ya insan emeğini sever diye. Annem hiç benim emek harcamama izin vermemişti.
Annemim emeklerine benim nankörlüğüm ve buna rağmen memnuniyetsizliğime şikayetlerime katlanması …
Benim ise bedel alan olmam ama buna rağmen sanki ben bedel ödüyormuş gibi söylenmem…
Anneme bunu yaptıran ben yaşamadım çocuğum yaşasın düşüncesi olsa gerek. Sahi ben yaşamadım çocuğum yaşasın düşüncesini kim buldu?
“İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi; Aynadaki kişi… Tek başına neler yapabileceğini keşfet! ”
Yahya Hamurcu
Bir şey hayatın içindense gerçek oluyor. Tıpkı böyle işte. Hem komik hem gerçek azcık acı ama yine de faydalı :))
YanıtlaSilHayattan insanlara pay verebildiğimizde hem kendimiz hem onlar mutlu oluyor. Hayat paylaşınca güzel.
YanıtlaSilYanlış yerlerde Kahraman olma isteğimizin, sürekli kurtarılmaya muhtaç insanlara dönüşmesi aslında hiç de istemediğimiz bir sonuç.
YanıtlaSilBizler zamane çocukları böyle diyerek geçiyoruz.Halbuki esas mesele onları böyle yetiştiren zamane ebeveynlerinde ...
YanıtlaSilNasıl bir tezatlık ki bedeli alan taraf insandan bir çok şey çalıyor aslında en önemlisi de tatminliği ve buna bağlı olarak huzuru çalıyor huzurlu yaşasın isterken sahi huzuru kim buldu ki?
YanıtlaSilPeki ya şikayetlenmeyi kim buldu? İnsan çözüm üretemediği problemden ya kaçar ya da şikayet eder.. ne üzücü..
YanıtlaSilHayatıma bakıyorum da en marifetlendiğim ayaklarımın yere en sağlam bastığı konular Bedel ödediğim yerler olmuş. Annem derdi ki" kızım yaptığın bana değil sana kar" ne kadar haklı olduğunu şimdi anlıyorum.
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı olmuş. Biraz kendi çocukluğuma gittim. Biraz demek hafif kalır. Büyük ölçüde kendi çocukluğuma gittim.
YanıtlaSilKim buldu? Bilmiyoruz ama iyi ki buldu… bulunan dediklerimiz, verilen ikram. İyi ki! Hayatın aracını daha iyi anlıyoruz böylece.
YanıtlaSilBedel ödemenin insana şifa verdiğini, kim buldu?..
YanıtlaSilDoğru soruyu sorup doğru cevabı verebilenlerden olalım inşALLAH
YanıtlaSilİnsan bu hayatta yapıp ettiklerini bulur derdi büyüklerimiz..
YanıtlaSilMeğer bir şeyler yapmak, bedel ödemek ne kadar kıymetliymiş..
İnsan emeğini sever, bu sebeple bedel ödediği kadar bedel ödetmeyi de bilmeli…
YanıtlaSilÇocuk yetiştirmekle, çocuk büyütmek arasındaki farkı hatırlatan güzel yazı olmuş. Emeğinize sağlık.
YanıtlaSilevet :) Gençlerde en çok duyduğumuz cümlelerden biri . Çok fazla rahatta olmalarına rağmen maalesef hep şikayettler.Çünkü maalesef doyum becerileri çok az.
YanıtlaSilElinize sağlık....
YanıtlaSilBedelsiz insan yetişmiyor... Neden kıyamamanin adına merhamet gibi bir kılıf bulmuşlar...
YanıtlaSilEvlatlar yetişsin, her türlü büyürler.
YanıtlaSilBedelli yük alabilen insanlar bu hayatta çok değerli 🎈
Güzel bir makale olmuş bol deneyim transferi içeriyor . 🙏🏼
Arayış içinde olanlara aradıklarını bulabilme vesilesi olabilmek...
YanıtlaSilGünümüz çocuklarının yaşadığı ve yaşattığı acı gerçek. Muhteşem açıklanmış🎊
YanıtlaSilAslında iyi niyetle yaptığımız şeylerle nasıl zalimleştiriyoruz. Sınırlaŕımizı bilip herkese hakkını vermeliyiz. Yoksa o zalimler hiç bir zaman bitmeyecek.
YanıtlaSilKim buldu sorusunu halledersek, biz de bulabiliriz sorusuna geçebiliriz :))
YanıtlaSilKarşımızdaki kişinin sorumluluğunu üstlendiğimizde onu bize karşı bir zalime dönüşeceğini yasalarla göstermeyi kim buldu, kim bulduysa Allah ondan razı olsun 🌷
YanıtlaSilOkurken o kadar kendimi hissettim ki… muhtemelen hayatının bir döneminde herkes bu sahneyi yaşadı. Umarım anlayan ve idrak edip buna göre hareket edebilenlerden oluruz🙏🏼
YanıtlaSilMarifetsizleştien insanoğlu…
YanıtlaSilMarifetsizliğine kızan insanoğlu…
Nankörleşen insanoğlu…
Nankörleştiğine kızan insanoğlu…
İnsanın beklentilerini nereye koyduğu ile ilgili güzel bir yazı olmuş. Kendinden çıkınca hemen şikayet de başlıyor. Nankörlükler yerleşiyor. Emeğinize yüreğinize sağlık..
YanıtlaSilİnsanoğluna emek vermediği yerden gelen ilgi veya her daim hazır ilgi ne kadar bozuyormuş. Teşekkürler yeninden bakmak önemli⚘️
YanıtlaSilİnsanın sorularının cevabını bulabilmesi için de bedel e ihtiyacı var. Güzel bir yazı elinize sağlık ☺️
YanıtlaSilAh o bulanı bir bulsak başına neler getiririz😊
YanıtlaSilİnsan hayatı , ilişkileri ile ilgili eğlenceli ve düşündürücü bir yazı olmuş
YanıtlaSilÇok güzel, akıcı, samimi:) Çevremdeki tüm ergenlerin tepkileri geldi gözümün önüne. “Temizliği kim buldu?” İsyanları….
YanıtlaSilİmkanlarla nasıl bozuyor ve bozuluyoruz konusu farklı bir stilde yazılmış, keyifli okumalar...
YanıtlaSil