HAYAT SENİ ELEMEDEN SEN KENDİNİ ELEME

Bazen bir şeylerin değişmesi için ne kadar hazır hissetsek de, ilk adımı atmak için bir kıvılcım arıyoruz. 

İnsanlar bir ya da birden çok başarı hikayesinden aldığı ilhamla kendi yolunu çiziyor. Rol model ediniyor ve bu şekilde motive oluyor. Kendi fırsatını oluşturanlar, imkansızlıkların içinden sıyrılanlar, küllerinden yeniden doğanlar...

Yakın zamanda şahit olduğum bir mücadele hikayesi var.

Mardin de yaşayan, 7 çocuklu dar gelirli bir ailede hayata gözlerine açan bir çocuk Apo.  Doğduğu coğrafyanın zor olması bir yana imkansızlıklar da cabasıydı.  Televizyonda bir gün sörf yapan birini görüp bu spor nedir, nerede yapılır diye araştırıyor. Ve Alaçatı'ya gidiyor. Ailesini yaşamını bırakarak idealinin peşinden gidiyor. Asıl hedefine gidebilmek için inşaatlarda taş kırıp taşıyor. Doğup büyüdüğü yerlerden kilometrelerce uzakta, hedefi için mücadele ediyor genç yaşında. 

Her gün iş çıkışında soluğu sörf okulunda alıyor. Yaz kış demeden sekiz ay boyunca devam ediyor bu süreç. Apo'nun bu azmine şahit olan sörf okulundakiler yeni sezonda ona iş teklif ediyorlar. O da en azından ücret ödemeden öğrenmeye devam edebileceği için, koşul şart koymadan kabul ediyor teklifi.  Orada bulunma amacı zaten öğrenmek. 

Bir süre sonra ders vermeye başlıyor Apo. Kısa sürede gerekli belgeleri de tamamlayarak sörf eğitmeni oluyor.  

Bu arada bir şeylerin eksikliğini hissediyor, o da yabancı dil. İnsanlarla iletişime geçebilmek için arayışa başlıyor.  

Güney Afrika Cape Town'da bir dil okulu karşısına çıkıyor. Apo bu ciddiyetle çabalarken, etrafındaki herkes onunla dalga geçiyor. Bütün bu olumsuzlukların yanında ailesi de baskıda bulunuyor ve  hiçbir şekilde onun yaptığı işe saygı duymuyor. Ailesine Apo'yu sorduklarında "Bizim oğlan kendini kaybetti. Bir tahtanın üstünde kendini hırpalıyor. Bir gün boğulup gidecek" diyorlar. 

Apo Afrika'daki okula elinde bir kağıtla gitmişti dil bilmeden. 

En büyük hayalinin yanına bir de hedefini koymuştu.

Dil öğrenmek ve okyanuslarda sörf yapmak. Orası, onun yaşamını hayalinin de ötesine taşımıştı. 

Bu hayali ile birlikte hayat ona, mücadelenin ve azmin ne olduğunu öğretmişti.

Karşılaştığı bütün olumsuzluklara rağmen çok çalışmak gerektiğini ve gerekirse hedefi için en doğudan en batıya gitmek gerektiğini anlamıştı. Gerekirse taş kırıp, gerekirse 12.000km yol gidip dil öğrenmek  gerektiğini öğrenmişti.  

Mücadele etmek, senin için yazılmış kadere doğru tepki verip hayatta başarılı olabilmektir. 

Hedefe ulaşabilmek için çabalamaktır.

Önemli olan şey, hedefinin seni amacına götürmesidir. 
Her insan bir şeyler için mücadele eder.
Apo da hayallerini hayata çevirmenin mücadelesini verdi. Bedel ödedi, vazgeçti, sustu, yutkundu, çalıştı ve sabretti. 
Doğru muydu, yanlış mıydı ? Ailesini, evini, memleketini terk etmeli miydi? Arkasında ağlayan insanlar bırakmalı mıydı? 
Oralara takılmak, bu soruları sormak bizim işimiz değil. Bakmamız gereken yer,

Bu hayatta mücadele etmeden kazanamıyor insan . Oturduğu yerde hiçbir şey olamıyor. Çalışmadan, çabalamadan yolda ilerlenemiyor. 

Apo nereye varır bilmiyoruz ama çalışan ve yaptığı işi iyi yapan insan mutlaka ilerler. 
Sen mücadele veriyor musun?
Yaptığın her ne ise onu daha da iyi yapmaya çabalıyor musun?