RAMAZAN DEMEK

Ramazan demek, çocukluğum demek... Çocukluk yıllarım  çekirdek aileden ziyade, kalabalık ve geniş bir ailede geçti. Babaannem, dedem ve dedemin iki tane engelli kardeşi ile yaşadığımız aile apartmanında kimler yoktu ki;  amcalar, kuzenler, halalar… Evimizin içinde sürekli bir hareket olurdu.  Ramazanda ise ayrı  bir şenlik olurdu apartmanda. O günleri hatırladıkça hala içim ısınır. O kalabalık ortamda büyümek ne kadar güzel bir nimetmiş. 

Ramazan demek, çocukluğum demek... 

İftar saatinde mahallemizde patlayan top sesleri, arkasından okunan ezan, babamın getirdiği fırından yeni çıkmış pidenin kokusu ve bütün ailenin toplandığı kalabalık sofralar...  Anneciğimin güzel ellerinden çıkan belki de senede birkaç kere yiyebileceğimiz Ramazana özel yemeklerin tadı hala damağımda.  O zahmetli yemekler için mutfakta uzun zamanlar geçiren annemin bitmek tükenmek bilmeyen enerjisini hatırlıyorum. Onu hayranlıkla seyrederdim. Ramazanın haricinde de annemin mutfak önlüğü üzerinden hiç eksik olmazdı. Şimdilerde bende o yemeklerden bazısını yapmaya çalışıyorum çocuklarıma. Büyük şehrin koşturmasında herkes bir yana dağılmış olsa da Ramazanda daha özen gösteriyoruz akşam yemeklerinde birlikte olmaya. 

Ramazan demek, çocukluğum demek...

Gece kalktığımız sahurlar, babaannemle gittiğim o teravihler, iftarlar...“Birlikte yemek yenilen evlerde bereket olur” derdi dedem. Ramazanda misafirimiz eksik olmazdı. Sadece tanıdık akrabalar değil, mahalledeki yetim çocuklar ve anneleri yada darülacezeden nineler, dedeler... Annem misafiri, ikramlamayı, hizmet etmeyi severdi. 

Hayır işleri Ramazan ayında daha da arttırılırdı. Gündüzleri annemle mahalle mahalle gezdiğimizi hatırlıyorum. İhtiyaç listesi çıkartır bayramdan önce ellerinde olacak şekilde organize ederdi. Getir götür işlerinden de tabii ki kuzenlerim ve ben sorumluyduk.

Kabir ziyaretleri, mahallenin tüm hanımlarının her gün toplanıp kuran okumaları, Ramazan sergileri, çarşı ve pazarlar, iftar davetleri derken geliveren Kadir gecesi ve sonu bayram olan Ramazan... Hakkını verebilenlerin hayatlarına dinginlik, bedenlerine sağlık, evlerine de bereket getiren on bir ayın sultanı Ramazan. İnsanın kendini kendi iradesi ile yoksun bırakması, o açlıktan sonraki doyum, nimetlere olan şükrün daha da farkına varmasını sağlar. Sonundaki kutlama da bu sebeptendir aslında.  

Merak etmeyin ''nerede o eski Ramazanlar?'' diye bitirmeyeceğim yazıyı.  Beğenmediği bir durumla karşılaştığında problemi dış dünyada arayan insana yakışan o cümleyi kurmayacağım.  Madem aynı  tadı  almak istiyoruz  o zaman biraz gayret edelim. Önce yakın çevremizden başlayıp tüm dünyaya bu güzellikleri hatırlatalım. 

''Hayırla dolu, huzurlu, bereketli Ramazanlar...''

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Nedir?

Başarı Psikolojisi Nedir?

İlişkide Ustalık Nedir?