Bencilliği karakteristik bir özellik olarak tanımlamak, dönüşü olmayan bir yola sokar insanı.
O bir kusurdur ve kusurlu olan yerin tamir edilmesi gerekir.
Cimrilik karakter özelliğimiz olabilir ama bencillik karakteristik özellik değildir.
Kendi huyumuzu belli bir sınıra kadar bozup dış dünyadan belli bir sınıra kadar aldığımız olumsuz özellikler sonucu edindiğimiz bir sıfattır bencillik.
Başka insanlarla iş birliği yapmayan sadece “yaşamdan ne elde edebilirim?” diye yaşayanlardır benciller.
Kendi heybesini doldurmanın derdi, tek derdi olanlara ne olmuştur?
Onlar arkalarında bir iz bile bırakmamışlardır.
Sadece ölüp gitmezler. Yaşamlarının da anılmaya değer bir yanı olmaz.
Çünkü onlar bütüne anlam katmamışlardır.
Peki biz kimi hayırla anarız?
- Yolları yapanları
- Tarlaları işleyenleri
- İnsanların ihtiyacını görecek işler yapanları
Yani bütüne katkı sunup bütünün yücelmesine katkı sunanları.
Bencilliğe yeniden, ilimle bakmamız gerekiyor.
Bencillikten bağ çıkmaz ne demek o zaman anlarız...
Yoksa bu söz, bir yasa olmaktan çıkar; sadece havalı bir cümleye dönüşür.
Oysa ki hayat bize her ilişkimizde yeniden ve yeniden öğretir;
BENCİLLİKTEN BAĞ ÇIKMAZ
Bencillik zorbalıktır.
Bazen bencil insanların zorbalık etmeye devam edebilmek için “sevimli” davrandıkları olur!
Sevimli-şımarık yetişkinler hayatımızdaki en tehlikeli insan grubudur.
Çünkü hem zorbadırlar hem de zorbalıklarını sevimlilikleri ile gizlerler. Böylece bizler onun nefsine hizmet vermeye razı ve hatta gönüllü oluruz.
Gönüllü olmasak bile, bencil insanlar bizi ikna etmenin bir yolunu bulurlar.
Bazen kızgın olurlar, bazen mağdur olurlar. Biz hangi tipten daha çok etkileniyorsak. Ona göre şekil alırlar. Yani bencil insanın bencilliğine devam edebilmesi bizim zaafımıza bağlıdır.
Kızgın insanlardan çekiniyorsak karşımıza kızgın olarak çıkarlar. Sesleri biraz yüksek perdeden ve vurgulu çıkar.
Yok bize kızgınlık işe yaramıyorsa mağdur olurlar. Tam şu anda size çok ihtiyaçları vardır. Başka kimse ona yardım etmemiştir. Ama siz onu bu zor durumdan kurtarabilirsiniz.
Yani bizi zayıf olduğumuz yerden yönetirler. Öykünün sonunda onun nefsine hizmet ederken buluruz kendimizi.
Peki ama nasıl yöneteceğiz bu süreci?
O da bir sonraki yazıda!
Ben böyleyim deyip tüm hayatını hem kendine hem başkasına zorlaştıran insanlar için bir yazı olmuş. Çünkü her işimize Geldiğin de ben böyleyim dediğimiz şeyler bizim olumsuz davranışlarımızdır çoğu zaman.. Ç ama çoğu zaman bizim huyumuz bile değil.. Gelecek yazı için heyecanlıyım :)
YanıtlaSilİlişkideki kalite icin ihtiyaç gideren tarafta olmak ve insanın kendisini ikinci plana atması... Çok da kolay değil ama ihtiyaç giderenin zaten ihtiyacının giderildiğine sayısız kere şahit olduk... Bencillikten hakikaten bağ çıkmıyor.... Elinize sağlık.
YanıtlaSilO kadar yayılmış ki.. Bencillik olmadığını düşünmediğimiz bir çok davranışın bencilce olması.. Her yerde her zaman hepimizde.. Farkında bile değiliz.. Oysa değiştirebilirmişiz.. Çok faydalı oldu.. Yazının devamını bekleriz heyecanla :)
YanıtlaSilÇok kıymetli ve bilinç açan bir yazı... ALLAH razı olsun...🤍
YanıtlaSilArkası yarın gibi oldu bir anda tam çözümü ney diye bakarken😅 çok güzel bir yazı olmuş çok net anlatılmış 💫
YanıtlaSilÇözümü bekliyoruz🙃
Harika bir yazı... çok sevdiğim biri hep derki ; " Acı ama gerçek"
YanıtlaSilÇevremize baktığımızda her yaradılan bir ahenk ve uyum içinde
Yalnız bazı insanoğlu hariç....
Aşırılaşmayı sivrileşmeyi seven bencil insanoğlu hariç...
İnsan kazancını kendi çıkarında sandı... Oysa tebessümü başkalarının tebessümünde gizli, sevinci başkalarının sevincinde, huzuru da başkalarının huzurunda...
YanıtlaSilHayatta bir ben penceresi birde bencillik penceresi var insan bu ikisini birbirine çok karıştırdı...